Το μεγάλο διακύβευμα

Εδώ και πολλά χρόνια είχα γράψει ότι δάνεια που δεν διοχετεύονται στην ανάπτυξη, έχουν ημερομηνία λήξεως και κάποια στιγμή θα τα βρούμε μπροστά μας. Κανείς όμως δεν άκουγε την εποχή της "δανειακής ευφορίας" στη χώρα μας.

Αλήθεια κανείς δεν σκέφτηκε τόσα χρόνια, πόσο θα μπορούσε να αντέξει μια μικρή χώρα, η οποία πρέπει κάθε μήνα να δανείζεται για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις; Η απαράδεκτη συμπεριφορά κάποιων κυβερνώντων, που είδαν το κράτος σαν το "τσιφλίκι του πατέρα τους" στο οποίο μπορούν να διορίζουν όποιον θέλουν, να συστήνουν δεκάδες άχρηστους οργανισμούς μόνο και μόνο για να βολέψουν "τα δικά τους παιδιά" να συστήνουν εκατοντάδες άχρηστες επιτροπές με προϋπολογισμό γύρω στο 1.000.000 ευρώ η κάθε μία και φυσικά να διορίζουν στο δημόσιο χιλιάδες ανθρώπους κάνοντας διπλό κακό: Εκτός του ότι ζημίωναν οικονομικά το κράτος, περνούσαν στην Ελληνική κοινωνία την πεποίθηση ότι όλοι μπορούν να διοριστούν στο δημόσιο αρκεί να έχουν έναν καλό πολιτικό φίλο...

Και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε να επαιτούμε από τους εταίρους μας στην Ε.Ε. οικονομική στήριξη, την οποία αν δεν μας έδιναν, μετά από ένα μήνα θα έπρεπε να κηρύξουμε πτώχευση.

Η ελληνική κοινωνία είναι σοκαρισμένη από τα μέτρα που ανακοινώθηκαν μετά την προσφυγή της χώρας μας στο μηχανισμό στήριξης της Ε.Ε. και στο ΔΝΤ.

Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία ποιος έφταιξε και φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση. Άλλος λίγο άλλος πολύ, φταίμε όλοι οι Έλληνες για αυτή την κατάντια της ελληνικής οικονομίας.

Μπορεί τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα τα τελευταία 35 χρόνια να έχουν κορυφαία ευθύνη, μπορεί τη μεγαλύτερη να την έχει η κυβέρνηση της ΝΔ που ανέλαβε να κυβερνήσει τη χώρα τα πιο κρίσιμα χρόνια 2004 και 2005 και απέτυχε παταγωδώς να αξιοποιήσει τη μεγάλη επιτυχία των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, όμως ευθύνη έχουμε όλοι. Κορυφαία ευθύνη έχει φυσικά και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και τα μικρότερα κόμματα τα οποία όλα αυτά τα χρόνια δεν κατόρθωσαν να αρθρώσουν έναν αξιόπιστο πολιτικό λόγο και να ενημερώσουν σωστά τον κόσμο.

Ευθύνη βεβαίως έχουμε και όλοι εμείς που ανεχθήκαμε όλα αυτά τα χρόνια αυτή την κατάσταση. Άλλος λίγο άλλος πολύ λοιπόν όλοι έχουμε ευθύνες.

Το θέμα όμως είναι, τι γίνεται τώρα;
Αφού φτάσαμε ως εδώ και τελικά θα υποστούμε τις συνέπειες των πράξεών μας, πρέπει να δούμε ποιο είναι το μεγάλο διακύβευμα αυτής της προσφυγής στο μηχανισμό στήριξης της Ε.Ε. και των μέτρων που θα ληφθούν.

Όπως και το 2005 το μεγάλο Διακύβευμα ήταν η κεφαλαιοποίηση της επιτυχίας των Ολυμπιακών αγώνων, στο οποίο αποτύχαμε ολοκληρωτικά, έτσι και σήμερα το μεγάλο Διακύβευμα είναι η ανάπτυξη.
Με την προσφυγή αυτή εξασφαλίσαμε χρηματοδότηση της χώρας μας για τα επόμενα 3 χρόνια. Μετά τι γίνεται;
Μπορούμε να φανταστούμε τι θα συμβεί αν μετά από αυτά τα χρόνια δεν καταφέρουμε να βάλουμε τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης;

Οι εταίροι μας δεν πρόκειται να κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια.

Θα μας παρακολουθούν πλέον στενά και αν δεν δουν αλλαγή νοοτροπίας, αλλαγή φιλοσοφίας και κυρίως αν δεν δουν ανάπτυξη σε κρίσιμους τομείς της οικονομίας, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αρνηθούν να μας δανείσουν πάλι και τότε μάλιστα θα έχουν και το επιχείρημα: "Εμείς βοηθήσαμε και το αποτέλεσμα ήταν μηδέν. Δεν βοηθάμε άλλο".

Εύκολα καταλαβαίνει κανείς τι πρόκειται να συμβεί τότε.

Η απόλυτη οικονομική καταστροφή της χώρας, η χρεοκοπία, η ανυποληψία με ό,τι όλα αυτά συνεπάγονται για όλους μας.

Έχουμε λοιπόν μπροστά μας 3 χρόνια για να καταφέρουμε να βάλουμε τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης και είμαστε υποχρεωμένοι να πετύχουμε. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, δεν υπάρχει άλλη παράταση ζωής... Και βεβαίως η μεγάλη ευθύνη ανήκει στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Όπως η κυβέρνηση της ΝΔ είχε τη μεγάλη ευθύνη το 2005 να αξιοποιήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες και δυστυχώς απέτυχε, σήμερα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει την ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη να οδηγήσει τη χώρα στο δρόμο της ανάπτυξης.
Εύχομαι ολόψυχα να μη συμβεί το ίδιο και αυτή τη φορά να πετύχουμε.

Το Διακύβευμα είναι μεγάλο...