Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας

Τις τελευταίες μέρες με το γενικό χαμό που επικρατεί στο πολιτικό-οικονομικό σκηνικό της χώρας, δύσκολα μπορεί να τοποθετηθεί κανείς χωρίς να παρεξηγηθεί.

Είμαι από εκείνους που από την πρώτη στιγμή υποστήριξα την ιδέα της Κυβέρνησης Συνεργασίας, Εθνικής Ενότητας και Σωτηρίας.

Δυστυχώς συνεχώς και από πολλούς ακούμε το αίτημα να φύγει ο Γιώργος Παπανδρέου, χωρίς να έχουμε καμία εγγύηση για τη συνέχεια.

Ωραία να φύγει ο ΓΑΠ, μετά όμως τι γίνεται;

Να με συγχωρούν οι φίλοι της ΝΔ, αλλά το "σε 6 εβδομάδες εκλογές" του Αντώνη Σαμαρά είναι,
κατά τη γνώμη μου, ακόμη πιο τυχοδιωκτικό από το "λεφτά υπάρχουν"...

Αλήθεια υπάρχει κάποιος που να πιστεύει ότι οποιαδήποτε μονοκομματική κυβέρνηση μπορεί να φέρει σε πέρας το τιτάνιο έργο της αναμόρφωσης της χώρας;

Συγνώμη αλλά μόνο όσοι κοιτούν τα προσωπικά τους συμφέροντα και τα βάζουν πάνω από το συμφέρον της χώρας υποστηρίζουν αυτή την άποψη.

Εδώ που φτάσαμε η μία και μοναδική λύση είναι μία Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας με τεχνοκράτες οι οποίοι δεν θα υπολογίζουν το πολιτικό κόστος, δεν θα έχουν καμία σχέση με τις διάφορες συντεχνίες και ΚΥΡΙΩΣ, δεν θα πολιτευτούν στις επόμενες εκλογές, η οποία θα προχωρήσει τις διαρθρωτικές αλλαγές και θα βάλει τάξη στα οικονομικά.

Τότε και μόνο τότε θα πρέπει να πάμε σε εκλογές.

Φυσικά Πρωθυπουργός θα πρέπει να είναι πρόσωπο κοινής αποδοχής.
Προσωπικά θα προτιμούσα τον Λουκά Παπαδήμο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι
δεν υπάρχουν και άλλοι κατάλληλοι.

Χαίρομαι που βλέπω ότι υπάρχουν Βουλευτές από όλες τις παρατάξεις που το υποστηρίζουν αυτό και εύχομαι σύντομα να το κάνουν πράξη.

Λυπάμαι που θα το πω, αλλά όσοι υποστηρίζουν άλλες λύσεις το κάνουν από προσωπικό συμφέρον και δεν τους ενδιαφέρει τίποτα άλλο παρά μόνο πως θα βγει το κόμμα τους για να έχουν οφέλη τα επόμενα 1-2 χρόνια, γιατί με αυτή την κατάσταση καμία μονοκομματική κυβέρνηση δεν μπορεί να αντέξει περισσότερο...

Δεν σκέφτονται βέβαια ότι μετά από 1-2 χρόνια, αν υπάρχουμε σαν κράτος, θα είμαστε σε ακόμα χειρότερη, ίσως τραγική πλέον, κατάσταση.

Ακόμα όμως θέλω να βλέπω το "ποτήρι μισογεμάτο" και ελπίζω ότι, έστω και την τελευταία στιγμή, θα επικρατήσει η σύνεση και θα καταφέρει ο πολιτικός κόσμος να παραμερίσει τα προσωπικά συμφέροντα και να βάλει πάνω από όλα το συμφέρον της Πατρίδας...

Ίδωμεν!!!